seyfulla muhemed
gotinên mezinan, yan gotinên pêşîyan, yan her navekê bo di hête gotin, ew rwîbareke here boşe di nav deryaya mezina folkilorîda. ev gotin di nav hemî milletanda berbelavin, ku ji bab u kalanve hatîne wergirtin u ji nifşekî bo nifşek dî hatîne vegohastin u parastin. helbet ji serborên dwîr u dirêj di kar u çalakîyên rojane yên civakîda peyda bûne u bûyne pend u şîret u chê xwe girtîne, di gel we yekê gelek bi mifa bûne, ku rastîya her karekî di selmînît, anku berê mirov didit rêka rast u ron. nimûne dê li ser babetekî behs kîn ku çendîn gotin li ser hatîne u hemî jî bo wê yekê mirov piştbestinê bi xwe u şiyanên xwe bikit di hemî karanda u xwe nehêlit bi hîvîya xelkek dinve, bo vê çendê me çendîn nimûne hene ku di wateyên xweda naveroka babetê me hembêz dikin.
1. bi werîsê xelkê neçe kevra.
2. birîna mirovî, mirov ne xwerînin rihet nabit.
3. girêka xwe nevekî, kes bo te navekit.
4. reşo bi destê xwe heke avê tu birî.
5. siyarê xelkî her peyaye.
6. kesê mino destê mino.
7. hîviya derîya xwelî li serîya.
8. av bila te bibit, li ser pira nemerda derbaz nebe.
9. serê li ber mineta bila biçit ziyaret.
10. bixwe nan u avê mineta xelkî bavê.
